Lata 30. – zieleń

Natalia ma na sobie strój średniej klasy społecznej z drugiej połowy lat 30. odpowiedni do prawie każdej pogody. Wersja pierwsza z zimowym płaszczem uszytym z butelkowo zielonej wełny według wzoru z katalogu Domu Mody Braci Jabłkowskich na rok 1937. Płaszcz posiada duży, wykładany kołnierz, pojemne kieszenie i pasek. Jest zapinany na drewniane guziki lakierowane na czarno. Widoczne są także dodatki: beżowe rękawiczki z jagnięcej skóry, beżowe pantofle z zamszu, zapinane na paseczek i beżowy, filcowy kapelusz zdobioby zielonym filcem i guziczkami.

Gdy mrozy ustąpią płaszcz można zamienić na żakiet z wełnianego sukna z wykładanymi klapami obszytymi materiałem dopasowanym do sukienki. Na zdjęciu także niewielka torebka ze egzotycznej skóry.

W ciepłe wiosenne lub jesienne przedpołudnie można takze zrezygnować z żakietu i pokazać przechodniom dzienną sukienką uszytą z beżowej, cienkiej wełny w lekki wzór jodełki. Sukienka sięga połowy łydki, jest mocno taliowana, co dodatkowo podkreśla pasek. Dopełnieniem kobiecej sylwetki klepsydry są bufiaste ramiona. Kołnierz zdobi kwarat w stylu marynarskim, dodatkowo ozdobiony małymi guziczkami. A tego samego materiału wykonano aplikacje na rękawach. Dopełnieniem stroju są beżowe, jedwabne pończochy – towar luksowowy i trudnodostępny, dlatego noszony tylko przez bogatsze panie.