Ochotnicza Legia Kobiet
Ochotnicza Legia Kobiet w okresie, kiedy Wojsko Polskie nie dysponowało jeszcze wystarczającymi funduszami i organizacją, aby zapewnić żołnierzom, a szczególnie formacjom pomocniczym pełnego, jednolitego umundurowania. Dlatego też mundury OLK były zlepkiem różnych elementów cywilnych oraz mundurów dostępnych w tamtym czasie (dary od sojuszników, elementy mundurów armii zaborczych itp.). Na zdjęciu widzimy członkinię OLK ubraną w kurtkę mundurową piechoty wz. 17 z charakterystyczną wysoką stójką, w kolorze stalowym. Do tego spódnica szyta własnoręcznie przez członkinie, o kroju typowym dla lat 1918-22, lekko rozkloszowanym, sięgającym trochę powyżej kostki. Spódnica wykonana jest z oliwkowego sukna. Kurtkę spina pas francuski Mle. 1903/14, który mógł być pozyskany m.in. od Armii gen. Hallera. Na głowie maciejówka wz. 17, tak jak i kurtka noszona wcześniej przez żołnierzy Polskiej Siły Zbrojnej, z orzełkiem tego samego wzoru. Na nogach cywilne buty nad kostkę, wysoko sznurowane, na niewielkim obcasie.